Ο Αναπληρωτής καθηγητής Χειρουργικής Μάνος Πραματευτάκης, «κόλλησε τον ιό» της Ιατρικής στα τέλη του λυκείου, κυρίως λόγω της αγάπης του για την βιολογία αλλά σίγουρα και επηρεασμένος από την εργασία της μητέρας του, η οποία ήταν παιδίατρος.
Η συνεχής τριβή με ασθενείς, αλλά κυρίως το «ευχαριστώ» των θεραπευμένων πλέον ασθενών που έβλεπε, τον συγκινούσε και ταυτόχρονα λειτούργησε ως πρόκληση για εκείνον. Έτσι, στο τέλους του σχολείου ήταν πλέον σίγουρος για την επαγγελματική του πορεία.
«Με την δική μου ομάδα, ο ασθενής και οι συγγενείς του γίνονται μέρος ενός θεραπευτικού πλάνου το οποίο γνωρίζουν εξ’ αρχής»
Επέλεξε την ειδικότητα του γενικού χειρουργού και απέκτησε εξειδίκευση στην χειρουργική παχέος εντέρου, πρωκτού και πυελικού εδάφους και στην προηγμένη λαπαροσκοπική χειρουργική.
Η εξειδίκευση αυτή ασχολείται με τις παθήσεις του κατώτερου πεπτικού, και συμπεριλαμβάνει χειρουργική ογκολογία, φλεγμονώδεις παθήσεις του εντέρου (όπως η νόσος Crohn) και παθήσεις πρωκτού και πυέλου.
Όπως ο ίδιος αναφέρει: «Λένε πως, όταν μπεις στην σχολή της ιατρικής, πολύ νωρίς μπορείς να αντιληφθείς αν ο έρωτάς σου ανήκει στις χειρουργικές ή τις παθολογικές ειδικότητες. Έτσι και με εμένα, από τα πρώτα έτη κατάλαβα ότι η καρδιά μου ανήκει στην χειρουργική.
Ο χώρος του χειρουργείου, η βαρύτητα των περιστατικών, η αδρεναλίνη των επεμβάσεων αλλά και η ανάγκη για άμεση ανταπόκριση στο επείγον, με «έδεσε» με την ειδικότητα της γενικής χειρουργικής».
Ο Μάνος Πραματευτάκης έχει μια πλούσια διεθνή επιστημονική εμπειρία. Έζησε στο εξωτερικό συνολικά περίπου 15 χρόνια, τα μισά από αυτά ως φοιτητής στη Γερμανία και μετά για ειδίκευση και εξειδίκευση στο Ηνωμένο Βασίλειο. «Σίγουρα το να ζήσει κανείς στο εξωτερικό είναι κάτι το οποίο του δίνει τη δυνατότητα να «απογαλακτιστεί» από την Ελληνική πραγματικότητα και να μπορεί να καταλάβει ότι κάποια πράγματα μπορούν να γίνουν και με διαφορετικό τρόπο.
Η εκπαίδευσή μου στην Αγγλία ήταν εξαιρετική και στο πλάι γνωστών και έμπειρων χειρουργών της εξειδίκευσής μου. Το εξωτερικό με έκανε σίγουρα πιο υπομονετικό, πιο εργασιομανή, με έμαθε να πατάω γερά στα πόδια μου και μου έδωσε τα εφόδια για να ανοίξω τα φτερά μου σε έναν πολύ απαιτητικό επαγγελματικό χώρο», τονίζει.
Εξειδικευμένη & εξατομικευμένη θεραπευτική προσέγγιση
Σύμφωνα με τον Μάνο Πραματευτάκη, οι λέξεις-κλειδιά της σημερινής, μοντέρνας χειρουργικής είναι «εξειδικευμένη & εξατομικευμένη θεραπευτική προσέγγιση». Αυτό σημαίνει ότι ο κάθε ασθενής αντιμετωπίζεται εντελώς εξατομικευμένα, βάσει του δικού του προβλήματος.
«Πλέον εργαζόμαστε σε στενή συνεργασία με άλλες ειδικότητες, με οργανωμένα ογκολογικά συμβούλια, με εξειδικευμένες νοσηλεύτριες. Στους ασθενείς που βλέπω δίνω την δυνατότητα να έχουν μία λεπτομερή εικόνα της πάθησής τους, συζητάμε τις επιλογές χειρουργικής αντιμετώπισης και καταλήγουμε στο ιδανικό αποτέλεσμα», τονίζει.
Η προσέγγιση στα χειρουργεία γίνεται πάντα με ελάχιστα επεμβατικές τεχνικές, δηλαδή ενδοσκοπικά, λαπαροσκοπικά ή ρομποτικά.
«Ένα σημαντικό μέρος της άριστης διεγχειρητικής και μετεγχειρητικής πορείας του ασθενούς είναι να γνωρίζει τι να περιμένει πριν και μετά το χειρουργείο. Είναι επίσης μία έννοια την οποία «έφερα» μαζί μου από το εξωτερικό.
Δυστυχώς πολλές φορές στην Ελλάδα οι ασθενείς έχουν άγνοια νόσου ή θεωρούν τον ιατρό τους ως ένα μικρό Θεό. Με την δική μου ομάδα, ο ασθενής και οι συγγενείς του γίνονται μέρος ενός θεραπευτικού πλάνου το οποίο γνωρίζουν εξ’ αρχής και γνωρίζουν ακριβώς τι να περιμένουν. Αυτό έχει και το καλύτερο δυνατό θεραπευτικό αποτέλεσμα».
Όπως επισημαίνει ο κ. Πραματευτάκης, η ελάχιστα επεμβατική χειρουργική, δηλαδή η λαπαροσκοπική και ρομποτική χειρουργική, είναι ήδη το σήμερα. Οι χειρουργικές επεμβάσεις οι οποίες γίνονται με κλασσικές ανοικτές τομές πρέπει να είναι η εξαίρεση.
Οι κύριες εξελίξεις που αναμένονται την επόμενη δεκαετία είναι η συμμετοχή της τεχνητής νοημοσύνης στον χώρο της διάγνωσης και θεραπευτικής προσέγγισης.
Επίσης, στον χώρο της ογκολογίας, η αντιμετώπιση των ασθενών θα είναι ακόμα πιο εξατομικευμένη, μίας και αναμένονται φαρμακευτικά πρωτόκολλα τα οποία θα δημιουργούνται βάσει και του μοριακού προφίλ κάθε ασθενούς.
Τεχνολογικά, η ιατρική στην Ελλάδα βρίσκεται σε πάρα πολύ υψηλό επίπεδο, σύμφωνα με τον Μάνο Πραματευτάκη. «Όλα τα προβλήματα υγείας μπορούν να αντιμετωπιστούν επιτυχώς και η ανάγκη μεταφοράς κάποιου στο εξωτερικό για θεραπεία είναι πραγματικά περιορισμένη σε πολύ σπάνια νοσήματα. Ένα σημαντικό πρόβλημα στην ελληνική χειρουργική είναι ότι δεν είναι ακόμα διαδεδομένη η λογική της εξειδίκευσης.
Η έννοια της «γενικής χειρουργικής» δεν υπάρχει στο εξωτερικό εδώ και πολλά χρόνια, αλλά στην Ελλάδα βλέπουμε ακόμα ότι επικρατεί. Ένα σημαντικό πρόβλημα βέβαια είναι η απουσία (για την ώρα τουλάχιστον) δυνατοτήτων εξειδίκευσης στα ελληνικά νοσοκομεία. Ευτυχώς όμως, υπάρχουν αρκετές εξειδικευμένες χειρουργικές ομάδες στην χώρα μας, όπως και η δική μας, οι οποίες προσφέρουν άριστο εξειδικευμένο αποτέλεσμα».
Οι περισσότερες αίθουσες θα έχουν σίγουρα την συμμετοχή κάποιας μορφής ρομποτικού συστήματος, το οποίο θα μπορεί και να καθοδηγηθεί από κάποιον χειρουργό εκτός αίθουσας, με την βοήθεια απομακρυσμένου χειρισμού.
Η ανάπτυξη των δικτύων και της τεχνητής νοημοσύνης θα δώσουν το σημαντικό πλεονέκτημα της δικτύωσης, της συλλογής πληροφοριών δηλαδή από παντού. Επίσης, θα υπάρχει softwareτο οποίο θα εντάσσει σε realtimeεξετάσεις ή απεικονίσεις του ασθενούς την ώρα του χερουργείου.
Όσο και να προχωρήσει βέβαια η τεχνολογία, η παρουσία του χειρουργού θα είναι υποχρεωτική, αναφέρει χαρακτηριστικά.
Λόγω της θέση του ως αναπληρωτή καθηγητή Χειρουργικής στο ΑΠΘ, η συγγραφή εργασιών και η εκπόνηση μελετών είναι σημαντικό μέρος της εργασίας του Μάνου Πραματευτάκη. Το συγγραφικό του έργο, τόσο σε δημοσιεύσεις περιοδικών όσο και κεφαλαίων σε βιβλία, αφορά κυρίως στην χειρουργική ογκολογία του παχέος εντέρου και την αντιμετώπιση περίπλοκων πρωκτικών παθήσεων.
Φυσικά, η εργασία του καταλαμβάνει το μεγαλύτερο μέρος της ημέρας, σε μέσο όρο σίγουρα 10 ώρες.Σε συνδυασμό βέβαια με συνέδρια, μαθήματα, παρουσιάσεις και προετοιμασία οι ώρες εργασίας αυξάνονται αρκετά!
Στον ελεύθερό του χρόνο ο ιατρός ασχολείται με γυμναστική, άθληση και το δυνατόν περισσότερο με κοινωνικές συναντήσεις με φίλους και συναδέλφους, έχοντας πάντα ως κεντρικό μήνυμα για τη ζωή την παρακάτω φράση: «Ποτέ μην σταματάς. Κάποια ημέρα θα είσαι η ελπίδα κάποιου, ο ήρωας κάποιου, το όνειρο κάποιου.»
